Prilikom renoviranja ovog lokala materijalii su zadržani i ponovo korišćeni u cilju zadržavanja autentičnog istorijskog ambijenta.
Kafeterija Chernyi Cooperative Coffee Roasters u Ulici Cara Uroša u Beogradu mesto je čiji enterijer isijava snažan osećaj brutalizma, arhitektonskog pravca koji je postao prepoznatljiv deo autorskog pečata studija Freya Architects.
Podsetimo se, u pitanju je grupa talentovanih arhitektkinja koje su, sticajem okolnosti, pre dve godine iz Rusije prešle u Beograd i za taj period već postigle odlične rezultate na ovim prostorima, o čemu svedoče i njihovi brojni projekti na našem portalu, kao i međunarodna priznanja,
Pristup dizajnu
Ono po čemu su enterijeri Freya Architects-a prepoznatljivi jeste konceptualni pristup i promišljanje prostora. Kristina Koivistoinen-Katlamadžijan ističe da njihov dizajn proističe iz lokalnog konteksta, odnosno iz ideje da nije moguće kreirati slične projekte u različitim državama.
“Verujem da ovde ne možemo raditi čiste i minimalistične prostore, jednostavno ne ide. Zato veliku inspiraciju crpimo iz samog Beograda i njegove istorije, pre svega brutalizma, kao i gradskog koji ima puno tekstura, grafita, gradilišta,” kaže osnivačica studija Freya Architects.
Kontekst, koncept i zoniranje
Kafe se nalazi na upečatljivom mestu, u istorijskoj zgradi iz 1921. godine pored poslednje beogradske džamije preostale iz vremena Osmanskog carstva, u ulici Cara Uroša 28 (Stari Grad).
Prilikom renoviranja zgrade, prozori na uličnom frontu su uvećani kako bi se omogućilo više prirodnog svetla, dok su materijali koji su rušeni bili zadržani radi čuvanja stogodišnje istorije i kasnijeg implementiranja u samom unutrašnjem prostoru.
Materijali koji su ostali nakon rušenja zadržani su radi čuvanje stogodišnje istorije zgrade u kojoj se kafeterija nalazi.
Glavna zamisao ovog prostora je bila preneti duh Beograda u manju razmeru. Na primer, uzeti brutalistički stub – skalirati ga i postaviti ga u prostor kao barski sto.
Pored toga, još jedan ključni aspekt koji je oblikovao konačni ishod bio je ograničeni budžet koji je bio na raspolaganju. Kao rezultat toga, odlučeno je da se koriste ekonomičniji građevinski materijali.
Pored unošenja brutalističke materijalizacije u prostor, ideja autora bila je zbližavanje ljudi. Duž čitavog prostora pojavljuje se klupa u obliku trake praveći konekciju kroz prostor ali i korisnike.
Glavna zamisao jeste zajednica oko kafe, koja je inače vlasnikov prepoznatljiv znak i iz prethodnih projekata, Chernyi Cooperative Coffee Roasters koji se nalazi, pored Beograda, u Moskvi i Tbilisiju.
Osnovna svrha kafića je da bude mesto gde možete da popijete jutarnju kafu za odlazak, imate sastanak ili svratite na doručak.
Ono na šta smo ponosni jeste da je čitav projekat izveden u skladu sa konceptom, nije bilo izmena u izvođenju.
Kako autori navode, konfiguracija prostora i zoniranje direkno su uticali na organizaciju i funkcionalni raspored, pa u ovom prostoru prepoznajemo tri jasno razdvojene prostorne celine.
Prva je tampon zona između ulice i kafića. Ovaj deo je poput gradskog trga i zato nema klasičnog sedenja za stolovima. Ovde su autori postavili kocke od šperploče, klupe i visoke betonske stubove u obliku cilindra kako bi gosti bili spremni za brzu pauzu za kafu.
Drugi deo je svetla sala sa velikim prozorima, manjim stolovima i velikim drvenim stolom za one koji vole duže sastanke, dok je treća izolovana zona sa stolovima i klupom za ljude koji žele da sednu i rade na svojim laptopovima u coworking atmosferi.
Rad u drugoj državi, izazovi i prednosti
Imali smo priliku da popričamo sa Kristina Koivistoinen-Khatlamadzhiian, predstavnicom Freya Architects-a, koja nam je otkrila anegdote otvaranja firme u stranoj državi, izazove i inspiracije.
“Gledajući unazad, moje iskustvo na skali od 1 do 10 je bilo izazovno, verovatno bliže 15 u početku. Ovaj poduhvat je počeo kao eksperiment za mene, sa nadom da ću potencijalno raditi kao arhitekta u drugoj kompaniji, ako stvari ne budu uspele. Uprkos suočavanju sa preprekama kao što su pandemija i rat, moja odlučnost i strast prema ovoj profesiji su nepokolebljive od moje 7. godine.“
Odgovor na pitanje, kako se oseća u Beogradu, nakon provedenih dve godine, bio je – oduševljeno.
“Idalje pronalazim inspiracije, u početku sam dosta vremena provodila tražeći specifičnosti ovog grada, istržaivajući ga – a proizvod su naši enterijeri. Takođe, mislim da smo postale prepoznatljive po konceptualnom pristupu arhitekturi, dok sa druge strane vidim prostor za dalji rast. Ali tome se radujem”.
Foto-galerija
Još projekata istih autora:
2 Comments
Оставите одговор
Zanimljivo. Zidivi su slično urađeni kao tehnika „suvog zida“. Ta tehnika se radi sa pridornim kamenom i koristi se za unutrašnje zidove. U okolini Mionice ima izvrsnih majstora koji mogu ih izvedu.
Ovo baš i ne miriše na BG brutalizam koliko na moderni industrijalizam galerija po zapadnoj i severnoj Evropi…ali ajde